Iedereen is anders. Gelukkig maar, want anders zou het een eentonige en saaie boel worden. Diversiteit geeft kleur aan onze samenleving en zorgt ervoor dat we binnen onze gemeenschappen en organisaties juist van elkaars verschil, én elkaars kwaliteiten en talenten, gebruik kunnen maken. Iets wat niet mogelijk zou zijn als we allemaal hetzelfde zouden zijn. Diversiteit zorgt daarnaast ook voor de nodige problemen, juist doordat we zo anders zijn en elkaar daar niet in lijken te begrijpen. We voelen ons niet veilig genoeg bij de ander die zo anders is. Dit is de paradox van diversiteit.

Hou je ogen open en luister goed, dan zie en hoor je de dramadriehoek overal om je heen. Neem nu de Nederlandse politiek waar, naar mijn mening, Geert Wilders vaak in een slachtofferrol zit en zich bedreigd voelt door de islam. Tegelijkertijd is hij de ‘redder’ van Nederland, voor iedereen die zich slachtoffer voelt van de huidige politiek, asielzoekers en de EU.

Ze zat volledig in haar spel toen er opeens een man met een dreigende houding naar ons toe kwam lopen. “Hé vriend, ik heb je hier wel vaker gezien”, begon hij waarna hij met intimiderende toon en een agressieve houding verder ging dat je in deze tijd niet met een speelgoedgeweer moet spelen. Bij het zien van het speelgoedgeweer zou de politie eerst schieten. En zo ging hij nog wel even door met nog veel meer verwijzingen naar de politie. Ik kwam er niet tussen. Daar sta je dan als vader van een negenjarige autistisch meisje die de buitenwereld toch al als beangstigend ziet. De magie van het spel was volledig verpest.

Een aantal jaar geleden, nog tijdens mijn coachopleiding, kreeg ik een verbijsterend inzicht: Ik had onzekerheid nodig! Tot die tijd had ik onzekerheid als iets bijzonder negatiefs ervaren. Zelfvertrouwen was goed en onzekerheid was slecht. Onzekerheid moest je niet laten zien, je moest er zo snel mogelijk van af. Niets is minder waar. Onzekerheid is juist een voorwaarde om te groeien, anders blijf je zitten waar je zit.

De ene persoon is van nature assertief, de ander niet en zal assertief zijn moeten leren. Dit is een feit dat iedereen lijkt te accepteren, maar hoe komt dit eigenlijk? In dit artikel wil ik aan de hand van het DISC model verklaren wat assertiviteit is en waar het vandaan komt.

Competenties zijn vaardigheden die te leren en te ontwikkelen zijn. De betekenis van een competentie is het vermogen of de kennis om een handeling bekwaam uit te voeren of een probleem juist op te lossen. In dit artikel staat naast een uitleg over competenties ook een competentielijst met voorbeelden van de meest voorkomende competenties op het gebied van gedrag, werk en loopbaan.

De zijn ons vaak alleen maar bewust van de uitdagingen en problemen die we in ons leven ervaren en hoe wij hierop reageren. Dit is logisch, want deze twee lagen van onze gewaarwording (de omgeving en ons gedrag) zijn voor ons het meest zichtbaar. Er zijn echter meer lagen of niveaus die ons denken en handelen bepalen, én verklaren. Gezamenlijk noemen we ze de logische niveaus van leren, veranderen en communiceren.

De betekenis van assertief zijn is zelfverzekerd en zelfbewust opkomen voor jezelf zonder een ander te kwetsen. Dit betekent grenzen stellen, zelfvertrouwen tonen, en vooral ook goed communiceren zodat je jouw omgeving op een juiste manier weet te beïnvloeden zonder jezelf hierin te verliezen.

100% zelfvertrouwen bestaat niet, dit is een illusie. We gaan allemaal op een andere manier met onzekerheid om, of weten het goed (of juist minder goed) te maskeren. Veel mensen worden b.v. boos als ze in hun onzekerheid geraakt worden, weten feilloos de fouten bij anderen te vinden (zodat ze niet naar zichzelf hoeven te kijken), of zetten een ‘met mij gaat alles goed’ masker op.