Het artikel perfectionisme, zelfvertrouwen, zelfwaardering en zelfacceptatie sloot ik af met de zinnen: “Fouten maken is namelijk helemaal niet erg en je hebt ze gewoon nodig om te kunnen groeien. Je leert namelijk het beste van je eigen fouten”. Ook in stap uit je comfort zone en durf risico’s te nemen om te groeien ging het over jezelf toestaan om fouten te maken. Persoonlijke groei en fouten maken kunnen namelijk niet zonder elkaar.
Dit artikel gaat dan ook over fouten maken. Fouten maken is gelukkig heel erg menselijk. Sterker nog, we hebben fouten nodig om te leren. Mensen die geen fouten maken leren namelijk veel minder snel. Maar waarom hebben we er dan nog zoveel moeite mee?
Mensen leren door te falen en fouten te maken
Kijk maar eens hoe kinderen leren lopen. Zo proberen het net zolang, en maken dus evenveel “fouten”, tot het uiteindelijk wel lukt. Of kijk maar eens naar de wetenschap. Een mooi voorbeeld wat veel gebruikt wordt is dat van Thomas Edison die het pas na 1000 mislukte pogingen lukte om een werkende gloeilamp te maken. Falen en fouten maken was zelf onderdeel van zijn levensfilosofie:
“If I find 10,000 ways something won’t work, I haven’t failed. I am not discouraged, because every wrong attempt discarded is just one more step forward.”
De Nederlandse afrekencultuur
In Nederland kijken we heel negatief aan tegen mensen die fouten maken of falen iets te bereiken. Steek vooral je kop niet boven het maaiveld uit. Is iemand een bekend figuur en maakt hij of zij een fout dan komt dit met grote koppen in de krant. Gaat iemand failliet dan is het extra moeilijk om weer aan de bak te komen. Failliet gaan drukt een erg negatieve stempel op iemand: daar zijn we bang voor. In Amerika is dit echter heel anders. Gaat iemand daar failliet dan zet men dit vol trots in zijn CV: Dit is een fout die nooit meer gemaakt zal worden!
Fouten durven maken
Laat ik een voorbeeld van mijzelf geven. Afgelopen zondag gaf ik een introductie van de zelfvertrouwen en assertiviteitstraining in Centrum Djoj Rotterdam. Deze workshop doe ik normaal samen met Ferrie Damhuis, maar omdat Ferrie de workshop op datzelfde moment stond te promoten in Harderwijk stond ik er deze keer alleen voor.
Het was volle bak, samen met 31 belangstellenden in een te krappe sessiekamer. Ik merkte dat ik last had van de drukte, ik voelde mij wat geïntimideerd en minder op mijn gemak. Volgens mij heb ik kunnen overbrengen wat ik wilde, maar het was geen perfecte sessie. Het had beter gekund. Ik heb echter wel veel geleerd.
Ik was de sessie begonnen met een kleine introductie en een discussie over wat authenticiteit nu eigenlijk is. Dit leverde op zich een interessante discussie op, maar ook wat kritische vragen. Achteraf had ik het mijzelf makkelijker kunnen maken door eerst met een oefening te beginnen. Dit kreeg ik later ook terug uit de groep: hier kwamen ze voor. Toen ik mijn strategie had aangepast ging het beter en ik besloot de workshop dan ook met een tweetal oefeningen die ik als life coach ook gebruik.
Eigenlijk ben ik achteraf erg blij dat het zo gegaan is. Door de fouten die ik maakte, en de feedback die ik kreeg, heb ik namelijk heel veel geleerd en waarschijnlijk veel meer dan in een “perfecte” sessie. Dit zal de workshop absoluut ten goede komen en ik wil hierbij alle aanwezigen dan ook bedanken voor hun inbreng.
Leren van fouten maken
Dat ik nu blij ben om fouten te maken, dat heb ik moeten leren. Vroeger vond ik het verschrikkelijk als er iets fout ging. Het resultaat was dat ik veel minder risico durfde te nemen, uit angst om maar niet te falen of geen fouten te maken. Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen wat het resultaat was.
Tegenwoordig probeer ik zo snel als mogelijk zo veel mogelijk fouten te maken. Ik merk dat ik hierdoor veel sneller leer dan ik ooit van te voren voor mogelijk had gehouden. Was ik vroeger bang voor kritiek, nu verwelkom ik het. Was ik vroeger bang om fouten te maken, nu maak ik ze het liefst zo snel mogelijk.