In mijn artikel waarom ik niet geloof dat geld slecht is zei ik dat geld niet de wortel van alle kwaad is. Maar wat is het dan wel? Als er een wortel van alle kwaad is dan denk ik dat dit anderen (of andere groepen) zien als inferieur aan onszelf. Gebrek aan compassie voor anderen en hun mening en niet in staat zijn om je te verplaatsen in iemand anders zijn schoenen. Kortom: kijken naar een situatie vanuit een ander perspectief.
Kijk maar eens naar de menselijke geschiedenis en de manier waarop we leven: privé, op het werk, lokaal en op globale schaal. Het gebrek aan compassie is een centraal thema en het is er al sinds het begin van de mensheid. Om een aantal thema’s te noemen: mannen en vrouwen, rassendiscriminatie, oorlog, terrorisme, genocide, de taal die we spreken, religieuze conflicten (“onze God is beter dan die van jullie”), seksuele voorkeur. Ze vinden allemaal hun oorsprong in een gebrek aan compassie.
“Ben je geen onderdeel van onze groep, en denk je niet zoals wij, dan hebben we het recht om je te onderdrukken of zelf te doden als je niet precies doet wat wij zeggen. Je bent niet mens genoeg, gemeten door onze standaard, om ons respect te verdienen.”
Iedereen heeft zijn eigen waarden. We denken allemaal dat we goed en eerlijk zijn. Maar zodra we met andere mensen te maken hebben, buiten onze sociale groep of met mensen met andere waarden dan de onze, misschien wel mensen waar we bang voor zijn, zien we ze alsof ze minder waard zijn dan onszelf. Onze waarden veranderen dan in opgelegde normen, onze normen. Waarom is dit, zijn we niet allemaal mensen?
Misdaad is een goed voorbeeld. De meeste criminelen zijn gemotiveerd door geld; maar selecteren hun slachtoffer meestal buiten hun eigen sociale groep. Dit geeft hun het perfecte excuus voor hun misdaad: “Ik steel alleen van de rijken, zij hebben toch al genoeg”.
Gebrek aan compassie
Het gebrek aan compassie is extra zichtbaar wanneer religies botsen. Bij de meeste religies, zo niet allemaal, staat liefde aan de basis van het geloof. Maar wat gebeurt er wanneer het anderen aangaat? Kijk eens naar de geschiedenis van christenen, joden en de islam. In essentie delen ze dezelfde bron, ze geloven in dezelfde God. Het is echter hun interpretatie van de waarheid, hun waarheid, gecombineerd met fanatisme dat vroeger, en nu nog steeds, veel leed heeft bezorgd. Zelfs binnen dezelfde religie botsten mensen. Zodra er een verschillende interpretatie is van de waarheid gaan mensen met elkaar op de vuist en doen ze elkaar pijn; in de overtuiging dat hun interpretatie de ware is, en die van anderen niet.
Ik vergelijk religies vaak, wanneer ze botsen, met kinderen die vechten om de liefde voor hun vader. Zou je niet denken dat ouders al hun kinderen lief hebben?
Zelfs in onze dagelijkse beslommeringen hebben we vaak gebrek aan compassie. We geloven dat wij gelijk hebben en de ander dus fout zit. Ons ego is soms zo groot dat we ons niet meer in iemand anders zijn schoenen kunnen verplaatsen en zijn manier als een andere perspectief zien. We verdedigen onze positie vaak tot het bittere einde. Het zou verschrikkelijk zijn als zij gelijk hebben en wij niet!
Ik denk dat het een kwestie is van hoe bewust je bent. Er is een directe link tussen compassie en het niveau van bewustzijn dat mensen hebben.
Mijn ervaring is dat iedereen gelijk heeft, gezien vanuit zijn positie. Iedereen heeft een klein stukje dat de puzzel kan oplossen. We hebben elkaar nodig en kunnen allemaal een beetje meer compassie gebruiken. Zodra we dit begrijpen zijn we op de goede weg. Meer compassie naar anderen begint bij jezelf.
Bij het volgende argument dat je met iemand hebt; neem eens een stap terug in plaats van je positie te verdedigen. Neem een moment en denk erover na. Als ik in zijn schoenen zou staan, zou ik niet hetzelfde zeggen? Heb ik gedacht aan alle mogelijkheden, of mis ik iets? Kan het zijn dat hij goed zit en ik fout? Hebben we het misschien allebei bij het juiste eind?
Laat je ego los. Laat het los om jezelf in iedere situatie te verdedigen. Als je open staat voor een nieuwe manier van denken gaat er een wereld voor je open. Een wereld vol compassie. Op zijn minst zal het je communicatie met anderen verbeteren. Zou dat niet mooi zijn?
Wat ‘we’ ook graag doen als ‘compassieloze mensen’ is iemand een liefst negatief stempel opdrukken!